18 grudnia 2019

Ulga na złe długi w podatkach dochodowych

W myśl nowych przepisów prawa od 1 stycznia 2020 roku wszelkie należności bądź zobowiązania nieuregulowane albo niezbyte w terminie 90 dni od dnia upływu terminu płatności, zostaną ujęte w ciężar kosztów albo będą zwiększały przychód. Ma to na celu ograniczenie opóźnień w płatnościach. Wprowadzenie ulgi na złe długi w podatku dochodowym będzie dotyczyło podatku CIT oraz PIT i będzie funkcjonować podobnie jak obowiązująca już podobna preferencja w zakresie podatku VAT.

Jakie mogą być skutki wprowadzenia ulgi na złe długi?

Wdrożenie tej preferencji będzie oznaczało pomniejszenie podstawy opodatkowania o kwotę równą wysokości wierzytelności w sytuacji, gdy nie zostanie ona uregulowana w określonym terminie. Z drugiej strony dłużnicy zostają wówczas zobowiązani do doliczenia do podstawy opodatkowania kwoty w wysokości nieuregulowanej należności. Taka zależność ma motywować dłużników do opłaty, a także pomagać w rozwiązaniu problematycznych kwestii związanych z „nieściągalnymi wierzytelnościami”.

Jakie warunki muszą być spełnione, aby skorzystać z ulgi na złe długi?
Możliwość skorzystania z tego rozwiązania będzie przysługiwała wierzycielom, jeżeli:
• w stosunku do dłużników nie jest aktualnie prowadzone postępowanie restrukturyzacyjne bądź likwidacyjne;
• zarówno on (wierzyciel), jak i dłużnik podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski;
• dowód zaistniałej wierzytelności (faktura) jest wystawiony w czasie przewidzianym w ustawie, czyli jeśli nie upłynęły 2 lata od do końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura lub została zawarta umowa.

Okres przejściowy obowiązywania przepisów
Zgodnie z nowelizacją ustaw o PIT i CIT za skutki niepłacenia należności w wyznaczonym czasie będą odpowiadać w przedstawiony sposób dłużnicy od 1 stycznia 2020 roku. Oznacza to, że przepisy dotyczące ulgi będą miały zastosowanie do transakcji handlowych, których termin zapłaty upływa po dniu 31 grudnia 2019 roku. Należy mieć tu na względzie podatników CIT, dla których rok podatkowy przebiega inaczej niż rok kalendarzowy i rozpoczyna się przed 1 stycznia 2020 roku. W ich przypadku preferencje podatkowe znajdują zastosowanie począwszy od początku roku podatkowego, a więc od 31 grudnia 2019, a także w odniesieniu do transakcji, których termin zapłaty upływa pod 31 grudnia 2019 roku.